لباس دوچرخه‌سواری

دوچرخه سواری هم مثل هر کار دیگری لباس مخصوص خودش را دارد. البته قرار نیست برای هر سواری شهری، مثل شرکت کننده‌های تور دو فرانس لباس بپوشید. بخصوص که لباس‌های دوچرخه سواری معمولا پر از نوشته و براق هستند. دلیل این جیغ بودن لباس، دیده شدن بهتر سوارکار توسط راننده‌های دیگر است. از بین لباس‌هایی که در اینجا به آن‌ها اشاره شده، کلاه صد در صد الزامی است و من شخصا همیشه دستکش می‌پوشم، بقیه قصه، به علاقمندی شخصی شما بستگی دارد.

کلاه

همانطور که در فصل وسایل دیگری که باید به همراه دوچرخه بخریم گفتم، یکی از مهمترین چیزهایی که بدون آن اصولا نباید سراغ دوچرخه بروید، کلاه است. کلاه‌های مرسوم از ۱۰ تا ۵۰ دلار قیمت دارند و مهم است که درست روی سر شما قرار بگیرند و حتی در صورت استفاده نشدن، هر سه تا پنج سال یکبار تعویض شوند. موقع خرید کلاه به راحتی آن، اندازه بودن آن و جریان معقول هوا در آن دقت کنید.

دستکش

دستکش‌ها ممکن است دارای انگشت یا بدون انگشت باشند. در دوچرخه سواری، دستکش سه کارکرد مهم دارد: 1. دستکش در هوای سرد، دست شما رو گرم نگه می‌دارد. بخصوص که انگشت‌ها را برای ترمز گرفتن لازم دارید! در هوای سرد یک دستکش دارای انگشت و نسبتا گرم، کمک بسیار بزرگی است. 2. ابرهای (پدهای) تعبیه شده در کف دستکش، باعث تقسیم بهتر فشار فرمان می‌شوند. نداشتن دستکش باعث می‌شود نقاط فشار کوچکتر شوند. 3. در صورت زمین خوردن، یکی از اولین جاهایی که به زمین می‌خورد و سعی می‌کند بدن را متوقف کند، کف دست است. دستکش جلوی خراش‌ها یا زخم‌ها را می‌گیرد.

دستکش‌ها هم از حدود ۱۰ دلار تا ۳۰ دلار قیمت دارند و باید توجه کنید که هنگام پوشیدن راحت باشند و پد کافی در کف دست داشته باشند.

پابند

دوچرخه زنجیر دارد و شلوار پاچه! این دو تا شدیدا مستعد گیر کردن به همدیگر هستند که علاوه بر صدمه زدن به شلوار شما، ممکن است باعث زمین خوردن هم بشود. برای حل این مشکل بعضی‌ها از یک قطعه پلاستیکی / فلزی مستعد بسته شدن برای جمع کردن پاچه شلوارشان استفاده می‌کنند که رنگ درخشانش، کمک دیگری به دیده شدن دوچرخه سوار در شب است. مدل‌های گرانتر حتی ممکن است چراغ داشته باشند ولی خیلی‌ها هم اصولا چنین چیزی ندارند و پاچه شلوار را در جوراب فرو می‌کنند و روی دوچرخه می‌پرند. در هر صورت مواظب باشید که بند کفش یا مانتو یا پاچه شلوار شما به زنجیر گیر نکند! به هر وسیله‌ای و چیزی که به عقلتان می‌رسد.

پیراهن

پیراهن دوچرخه سواری شبیه تی‌شرت های مرسوم است با دو تفاوت: نواری کمی سنگین‌تر در پایین تا پیراهن را منظم نگه دارد و جیب‌هایی در عقب برای گذاشتن خوراکی یا آب. این جیب‌ها اجازه می‌دهند شما بدون توقف کردن بتوانید از جیبتان چیزهایی که لازم دارید را بردارید. این پیراهن‌ها معمولا بسیار درخشان هستند تا به خوبی در شب دیده شوند. برای مسابقه یا ورزش حرفه‌ای، پیراهن دوچرخه سواری باید چسبان باشد تا مقاومت اضافه در مقابل هوا ایجاد نکند ولی شخصا پیراهن کمی گشادتر را ترجیح می‌دهم.

شلوار / شورت

شلوارهای بلند یا کوتاه دوچرخه سواری در مسابقات یا فعالیت‌های جدی‌تر استفاده می‌شوند، مستقل از کوتاه یا بلند بودن، شلوارها معمولا در ناحیه باسن دارای پد هستند تا نشستن طولانی روی زین را راحتتر کنند. شخصا هیچ وقت از این شلوارها استفاده نکرده‌ام و احساس نیاز هم نکرده‌ام ولی ظاهرا بعضی آدم‌ها بدون شلوار پد دار،‌ روی زین دوچرخه احساس ناراحتی زیادی می‌کنند. گاهی شلوارهای دوچرخه سواری بندهایی برای انداختن روی شانه دارند که باعث شود شلوار فیکس‌تر بایستد.

کفش

کفش مخصوص دوچرخه‌ سواری هم برای ورزش حرفه‌ای استفاده می‌شود. زیر کف این کفش‌ها مکانیزمی وجود دارد که اجازه می‌دهد کفش به پدال فیکس شود. اینکار باعث می‌شود حتی در حین بالا کشیدن پاها هم، نیرو به رکاب وارد شود و در نتیجه پرفرمنس رکاب زدن به شکل قابل توجهی افزایش یابد. بدون این کفش‌ها شما فقط وقتی رکاب‌ را به پایین فشار می‌دهید در حال انتقال قدرت به آن هستید و در نتیجه در هر لحظه فقط یک پایتان می‌تواند فشار وارد کند. در دوچرخه سواری تفریحی یا شهری، نه فقط نیازی به این کفش‌ها و رکاب‌های متناسبشان ندارید که حتی بهتر است از آن‌ها دوری کنید. دلیل این مساله اولا سخت بودن راه رفتن با کفش دوچرخه سواری است و ثانیا پر خطر تر بودن آن به خاطر سخت‌تر بودن جدا کردن پا از رکاب. توجه به این مساله هم لازم است که هر رکابی با هر کفشی سازگار نیست و در صورت علاقمندی به استفاده از کفش و رکاب مخصوص،‌ باید از انواع هماهنگ استفاده کنید.

اسکارف

مثل خیلی ورزش‌های دیگر، یک اسکارف ورزشی می‌تواند کمک بسیار خوبی برای دوچرخه سواری در فصل‌های غیر گرم باشد. این اسکارف‌ها می‌توانند بنا به موقعیت به عنوان گلوبند، سر بند و محافظ صورت و پیشانی استفاده شوند. هرچند که بخشی از لباس استاندارد دوچرخه سواری نیستند ولی با توجه به قیمت معقول، داشتن آن‌ها انتخاب خوبی است.

فصل سرد

و در فصل سرد همه چیز فرق می‌کند. منطقا در زمستان کسی با تی شرت دوچرخه سواری تفریحی نمی‌کند. توصیه عمومی پوشیدن لایه لایه است. مثلا من شخصا یک زیرپیراهن می‌پوشم و روی آن یک پیراهن و بعد یک سوییشرت برای گرما و روی آن یک کورتکس برای جلوگیری از ورود باد یا باران احتمالی. این را جدید یاد گرفته ام: لایه لایه پوشیدن به شما اجازه تنظیم دائمی بر اساس شرایط را می‌دهد و بسیار بهتر از یک پالتوی گرم عمل می‌کند. برای اطلاعات بیشتر با دوستان طبیعت گرد و کوهنورد مشورت کنید.

خلاصه

دوچرخه سواری لباس مخصوص خودش را دارد ولی تا وقتی کلاه دارید، با هر لباسی که خطر آفرین نباشد می‌توانید سوار دوچرخه شوید. در دنیا کاملا عادی است که مدیرعامل‌ها را با لباس کامل دوچرخه سواری در دفترکار ببینید یا خانمی را با کت و دامن روی دوچرخه در مسیر کار. تا وقتی امن هستید، هر چیزی که دوست دارید بپوشید.